Μανούβρες αντάξιες των πιλότων μαχητικών αεροσκαφών και βιολογικό GPS έχουν την ικανότητα να κάνουν οι μύγες, σύμφωνα με μια έρευνες Αμερικανών επιστημόνων. Οι μελέτες αυτές δίνουν πάντως μια απάντηση στο γιατί μας πιάνει τέτοια απελπισία για να πετύχουμε μια μύγα που πετάει.
Σύμφωνα με το BBC και το New Scientist, βιντεοσκόπησαν μέσα σε ένα ειδικό κλουβί 50 μύγες με τρεις κάμερες πολύ υψηλής ταχύτητας (με 7.500 καρέ ανά δευτερόλεπτο).
Οι επιστήμονες κατάφεραν έτσι να αποκαλύψουν τις απότομες κινήσεις που κάνουν οι μύγες μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου και με τις οποίες καταφέρνουν να «ζαλίσουν» τους διώκτες τους. Όπως μετρήθηκε, μια μύγα κουνάει τα φτερά της περίπου 200 φορές το δευτερόλεπτο και αλλάζει πορεία 50 φορές πιο γρήγορα από ό,τι ένας άνθρωπος ανοιγοκλείνει τα μάτια του, πολύ ταχύτερα από ό,τι θεωρούσαν ως τώρα οι επιστήμονες.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, το μυστικό βρίσκεται στην ταχύτητα με την οποία οι μύγες μπορούν να επεξεργάζονται τις οπτικές πληροφορίες (ερεθίσματα). «Μπορούν να πετάνε σαν άσοι εκ γενετής. Είναι σαν να βάζει κανείς ένα νεογέννητο μωρό στο κόκπιτ ενός μαχητικού αεροσκάφους και αυτό να ξέρει τι πρέπει να κάνει» είπε ο Ντίκινσον.
Το πιο εντυπωσιακό, όπως αποκάλυψε η έρευνα, είναι ότι για να κάνουν τις εντυπωσιακές αυτές αλλαγές κατεύθυνσης στην πτήση τους, οι μύγες σχεδόν δεν κουνάνε καθόλου τα φτερά τους. «Θα φανταζόταν κανείς ότι όταν μια μύγα κάνει μια τόσο τρελή μανούβρα στον αέρα, θα συμβαίνει μια μεγάλη αλλαγή στον τρόπο που χτυπάει τα φτερά της. Στην πραγματικότητα όμως, οι κινήσεις της είναι αδιόρατες. Φαίνεται πως το νευρικό σύστημα και οι μύες της μύγας μπορούν να ελέγχουν τις κινήσεις της σε πολύ – πολύ μικρή κλίμακα», δήλωσε ο Μάικλ Ντίκινσον.
Μια μύγα μπορεί να αλλάξει τελείως κατεύθυνση, κάνοντας αναστροφή 180 μοιρών, μέσα σε πέντε μόλις χιλιοστά του δευτερολέπτου, με ένα μόνο αμυδρότατο τίναγμα στα φτερά της, περιστρέφοντας ταυτόχρονα το σώμα της πότε αριστερά και πότε δεξιά κατά 90 μοίρες ή και παραπάνω (μερικές φορές οι μύγες πετάνε, όπως οι πιλότοι των μαχητικών, τελείως ανάποδα, με την κοιλιά προς τα πάνω).
Ένα άλλο χαρακτηριστικό τους ότι οι μύγες διαθέτουν σύστημα προσανατολισμού παρόμοιο με αυτό που έχει ανακαλυφθεί στον πολύ μεγαλύτερο ανθρώπινο εγκέφαλο, αποκαλύπτει πείραμα εικονικής πραγματικότητας.
Οι ερευνητές υποψιάζονταν ότι το GPS της μύγας βρίσκεται στο ελλειψοειδές σώμα, μια περιοχή στο κέντρο του εγκεφάλου με χαρακτηριστικό ελλειψοειδές σχήμα. Η ανάλυση της εγκεφαλικής δραστηριότητας πράγματι αποκάλυψε ότι μια ενεργή περιοχή στο ελλειψοειδές σώμα άλλαζε θέση ανάλογα με το πού κοιτούσε η μύγα: όταν γύριζε προς τα αριστερά, η ενεργή περιοχή μετακινούνταν κι αυτή προς τα αριστερά και το αντίστροφο.
Το σύστημα αυτό προφανώς επιτρέπει στη μύγα να διατηρεί τον προσανατολισμό της, να θυμάται δηλαδή τις κινήσεις της σε σχέση με ένα σημείο αναφοράς.
Σε ένα επόμενο, παραπλήσιο πείραμα, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το σύστημα συνέχιζε να λειτουργεί ακόμα κι όταν η μύγα βρισκόταν στο σκοτάδι – ακριβώς όπως ένας άνθρωπος θυμάται πού περίπου βρίσκεται ο διακόπτης των φώτων όταν οι λάμπες ξαφνικά σβήσουν.
Όπως αναφέρει η ερευνητική ομάδα στο περιοδικό Nature, το σύστημα GPS της μύγας θυμίζουν τα λεγόμενα «κύτταρα θέσης κεφαλής» στον ανθρώπινο εγκέφαλο, τα οποία παρακολουθούν τον προσανατολισμό του κεφαλιού σε σχέση με σημεία αναφοράς στο γύρω περιβάλλον.
Ο μηχανισμός αυτός αποτελεί τμήμα του βιολογικού GPS που υπάρχει στον ανθρώπινο εγκέφαλο. Η ανακάλυψή του τιμήθηκε μάλιστα με το περυσινό Νόμπελ Ιατρικής – Φυσιολογίας.
Πηγή: newsbeast.gr