1. Φέρεσαι καλά σε όλους. Κι όταν λέμε όλους, εννοούμε όλους: Ένας άνθρωπος που είναι ευγενικός στις κοινωνικές συναναστροφές του, αλλά απότομος με τη μαμά του, ή με τους πολύ δικούς του ανθρώπους, δεν είναι καλός άνθρωπος. Εννοείται πως εξίσου ισχύει και το αντίστροφο –αν είσαι υπέροχος με τους δικούς σου, αλλά αγενής πχ με τους σερβιτόρους, καλός δεν είσαι.
2. Κάνεις εύκολα φίλους. Σημαντική υποσημείωση: Και τους κρατάς. Γιατί, για να κάνεις φίλους, αρκεί να είσαι συμπαθητικός. Για να διαρκέσουν αυτές οι φιλίες, όμως, δεν αρκεί.
3. Μπαίνεις στη θέση του άλλου. Ή τουλάχιστον προσπαθείς. Δεν είναι εύκολο να θυμάσαι κάθε φορά ότι η δική σου οπτική/ γνώμη/ κοσμοθεωρία δεν είναι ούτε αυτονόητη ούτε η μία και μοναδική, πανανθρώπινη αλήθεια. Στα δύσκολα, όμως, φαίνονται οι καλοί άνθρωποι.
4. Κάνεις πράγματα για την ευτυχία των άλλων. Ακόμα και αν αυτά τα πράγματα μερικές φορές σε ξεβολεύουν. Δεν είναι ανάγκη να μιλάμε για μεγαλεπήβολες πράξεις που θα τους αλλάξουν τη ζωή. Καμιά φορά, είναι τα μικρά και καθημερινά που μετράνε.
5. Δεν ξεχνάς τους ανθρώπους σου. Παίρνεις συχνά τηλέφωνο τους γονείς σου, ενδιαφέρεσαι σε καθημερινή, ή σχεδόν καθημερινή, βάση για το τι κάνουν οι φίλοι σου, δεν εξαφανίζεσαι επειδή «πήζεις στη δουλειά» ή ακόμα χειρότερα επειδή ερωτεύτηκες.
6. Δίνεις ευκαιρίες στους ανθρώπους. Δε μένεις στην πρώτη εντύπωση, και δεν βγάζεις ανθρώπους από τη ζωή σου στο πρώτο στραβοπάτημα. Προσπαθείς να καταλάβεις τα κίνητρα και τον τρόπο σκέψης του άλλου, και ξεκινάς από την παραδοχή ότι όλοι είναι εν δυνάμει φίλοι –χωρίς αυτό να σημαίνει πως θα γίνουν κιόλας…
Διαβάστε περισσότερα εδώ: in2life.gr