Με το να φτιάχνουμε ιστορίες, με το να κάνουμε όνειρα. Χανόμαστε σε παραμύθι, απομίμησης των παραμυθιών μιας άλλης εποχής. Φτιάχνουμε τις δικές μας ιστορίες, καθορίζουμε τη συνέχεια μελωδικά κατά διαστήματα, την ένταση και το πάθος.
Ο ήχος παίζει με τις αναμνήσεις και τα λόγια, τις προκαλούν. Θλιβερά, χαρούμενα και παθιασμένα. Με τη μουσική αναδύονται συναισθήματα, όπως η χαρά ή η λύπη και το άγχος. Συνάμα, η μουσική, ως εκδραμάτιση των συναισθημάτων, προκαλεί την ανακούφιση στο τέλος.
Γνωστικές και γνωσιακές παράμετροι κι οι δεκάδες διαφορετικοί παραλήπτες των μηνυμάτων αυτών στον εγκέφαλο, καθορίζουν τις ακουστικές μας προτιμήσεις. Ακόμα, τις προτιμήσεις μας, καθορίζει η ιδιοσυγκρασία και η ωριμότητά μας, αλλά φυσικά και η συναισθηματική μας κατάσταση. Ταυτόχρονα, η εξοικείωση με τη μουσική, επιδρά καθοριστικά στην επιλογή του είδους της. Η εξοικείωση παίζει σημαντικό ρόλο, καθώς ορίζει τις προσδοκίες των ακροατών. Η εξοικείωση με συγκεκριμένα είδη μουσικής αλλά και η μουσική καλλιέργεια επιδρούν στις επιλογές. Μάλιστα, όποιος διαθέτει μουσική παιδεία ή ασχολείται αρκετά με τη μουσική, συχνά έχει μια κριτική προδιάθεση απέναντι σε κάθε νέα ακρόαση που τον κάνει να αναπτύσσει αντιστάσεις και να μην αφήνεται εύκολα στη συγκινησιακή επίδραση της μουσικής (Πολυχρονιάδου).
Συνέχεια άρθρου εδώ
Πηγή: neopolis.gr